Ogólne
Pełne hasło
Więcej

BUCINA

Gramatyka
  • Formybucina, buccina
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -ae
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajżeński
Znaczenia
  • I. propr.
    • 1. trąba
    • 2. meton. dźwięk trąby
  • II. transl. transl. donośny głos

Pełne hasło

BUCINA s. BUCCINA, -ae f.
  • F.
  • Th.
  • Bl.
  • S.
  • Dc.
I. propr.
1. trąba; tuba.
2. meton. dźwięk trąby; tubae sonus
SSrSil VII p. 184 (a. 1468) : Victorinum ... esse captum et ductum in Olomuncz cum b-is et timpanis.
II. transl. donośny głos; magna vox, clamor
KodUJ II p. 90 (a. 1448) : insonuerunt b-ae ipsarum universitatum, sed obdormientes non audiverunt notam datam.
N. in imagine
famae (ex Iuv. 14, 152)
KlQu p. 78 (a. 1495) : pinguibus ista tuus totus tibi mittit ab umbris Cantalycus fame b-a summa tue.
Tom. IX p. 180 (a. 1527) : non solum ex famae clarissima b-a, verum etiam etc.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)