Ogólne
Pełne hasło
Więcej

BELLIGER

Gramatyka
  • Formybelliger, belligeri
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -a, -um -orum
  • Część mowyprzymiotnikrzeczownik
  • Rodzajmęski
Znaczenia
  • I. wojowniczy, waleczny
  • II.
    • 1. de rebus: wojenny
    • 2. de hominibus: zbrojny

Pełne hasło

BELLI-GER, -a, -um
  • F.
  • Th.
  • BJ.
  • A.
[ gen. pl. belligerum : DANT. p. 145, v. 118 : genetrix belligerumque virum . acc. pl. belligeres: AGZ IX p. 157 (a. 1497) : per belligeres bonorum anichilacionem.]
I. wojowniczy, waleczny; qui bella gerit, bellicosus.
II.
1. de rebus: wojenny; qui ad bellum pertinet.
Dicitur de
virtute ( IO. VISL. p. 186, v. 73), guerra (i. c. contentione in universum)
KodPol IV p. 17 (a. 1399) : nullas ... gwerras iudiciales, actuales, et b-as ... innovare.
Cf. Dogiel I p. 541 .
2. de hominibus: zbrojny; ad bellum paratus, armatus, militaris
JusPol p. 243 (a. 1447) : ad expeditionem ... praelati ... homines b-os mittere teneantur.
CodEp III p. 123 (a. 1464) : regem homines b-os pro tuicione corone ... absque gravibus impensis ferre non posse.
Item abs. loco
subst. belligeri,, -orum m. zbrojni, wojsko; milites
CodEp I 1, p. 64 (a. 1424) : misimus nostros b-os in virtute dextrae Divinae.
Ib. II p. 259 (a. 1431) : castrum ... ipsius b-i circumvallantes per octo dies ... expugnare non quiescebant.
Ita saepius.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)