- F.
- Th.
- S.
I.
1.
zgadzać się z czyimś zdaniem, przytakiwać komuś; alicuius opinioni accedere, alicui annuere.
2.
schlebiać; sermone ad
gratiam composito uti,
assentari.
Ita explicat
GŁOG. Alex. I fol. 108b : a-re proprie est verbis adulari.
II.
1.
uznać prawdziwość czegoś, potwierdzić; aliquid verum
habere, concedere.
2.
uznać lub nadać
ważność czemuś, zatwierdzić; aliquid
confirmare, sancire, ratum
habere vel facere.
3.
uznać słuszność czegoś, przyzwolić, przystać na coś; alicui
rei annuere, consentire.
Constr.
ad
I-II:
a.
abs.
b.
sq.
dat.
c.
sq.
acc.
d.
sq.
ad.
e.
sq.
in
c. acc.
DŁUG. Hist. IV p. 347 : consiliarii ... in sententias regis ... a-re soliti.
f.
sq.
super
c.
abl.
ZabDziej IV 1, p. 97 (a. 1559) : tota communitas ... a-sa est super muneranda sua magnificentia.
g.
sq.
ex:
AEG. Th. fol. B la : ex istis rationibus est a-ndum, quod tantum sit unum principium.
h.
sq.
acc.
c.
inf.
ZabDziej I p. 89 (a. 1471) : Gregorius a-sit alias «przysvolij» aquam fluere.
AGZ XV p. 310 (a. 1492) : Iohannes ... dotalicii literas a-at se habere concessas.
i.
sq.
quod, cf.
N.
glossas
Pol.
StPPP X p. 99 (saec. XV) : libertati eorum volentes a-re «przysluchacz».
AGZ XIII p. 233 (a. 1447) : nobil(is) … Fridrich ... a-sit alias «przyswolil y przisnal» (cf. etiam supra 11 ).