- F.
- Th.
- B.
pospolity;
commune.
N. subst.
CALLIM. Rhet. p. 16 : ut causa consistat, ... afferatur in iuditium certa persona ... aut nomen ... aut duo a-a, ut iuvenis dives, senex luxuriosus ... aut a-um aliquid, ut orator, phylosophus.
II.
phil.
t. t.
nazywający; appellans
GŁOG. Hisp. fol. 55b : terminus appellans vel a-us.
GIEŁCZ. p. 125 : terminus a-us formalis significati in subiecto vel in predicato solitarie positus aliter appellat et aliter quando coniungitur alteri termino a-o a parte eiusdem extremi.N. qualitas: GŁOG. Alex. 1 fol. lla: ista regula intelligitur de nominibus a-e qualitatis. Cf. ib. fol. 22a.