Ogólne
Pełne hasło
Więcej

AETERNALITER

Gramatyka
  • Formyaeternaliter, eternaliter
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana
  • Część mowyprzysłówek
Znaczenia
  • I. theol. phil. theol. et phil. t. t. wiecznie, w wieczności
  • II. iur. iur. t. t. na wieki, na zawsze, stale

Pełne hasło

AETERNALITER s. ETERNALITER adv.
  • F.
  • Th.
  • S.
  • Dc.
  • B.
  • BJ.
I. theol. et phil. t. t. wiecznie, w wieczności; ex aeterno, in aeternum (opp. temporaliter).
II. iur. t. t. na wieki, na zawsze, stale; perpetuo, semper, temporibus aeternis, v. gr. habere, possidere ( DokSul p. 338, a. 1298 et saepissime); absolvere ( KodPol I p. 102, a. 1278, cf. KodWp I p. 418 ) ; adiudicare ( KodMp III p. 49, a. 1342) ; confirmare ( AKapSąd II p. 50, a. 1419) ; permanere ( PrzywKr p. 11, a. 1375) ; viam reformare ( KodMp IV p. 220, a. 1425) ; resignare ( StPPP IX p. 8, a. 1408) ; tenere ( KodMp IV p. 112, a. 1408) .
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)