- F.
- Th.
- S.
I.
cudzołożny; qui adulteri
(-ae) est.
II.
nieprawy,
fałszywy, cudzy; spurius, falsus,
alienus.
Praeter de moneta,
litteris, sigillo etc. adulterina dicuntur: corpus (
DŁUG. LibBen III
p. 298
)
, effigies (
id. Op.
p. 207
),
honor (
id. Hist. III
p. 244
),
iuramentorum series (
ib. V
p. 473
),
mos (
MIECH.
p. 196
)
, opus (
DŁUG. Op.
p. 341
)
, propago (
KADŁUB.
p. 90
)
, sensus (
ConcPol II
p. 121,
a. 1528)
, sermones (
DŁUG. Hist. IV
p. 267
)
, vultus (
CodEp II
p. 211, a.
1428).
N. locut.
de homine: samozwaniec, podający
się za kogoś;
qui se aliquem alterum
profitetur
WAPOW. Chr. p. 31 : rediit et Odrovunsius ... decimum octavum post annum: multi falsum et a-um credidere ... tantum ... a priore ... degeneraverat.Cf. ADULTER II.