- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- A.
- N.
I.
in bonam partem
1.
ufny, okazujący zaufanie, wierzący; fidus, confidens
GALL p. 437(= 80, 8 M.) : puer ... paternis iussionibus c-us ad locum constitutum ... festinus nihilque dubitans incedebat.
MARTIN. OP. Serm. fol. 179a : Spiritus Sanctus dedit BVMariae beniuolentiam, vt se ancillam et c-am exhiberet.
NIC. BŁ. Serm. III p. 109 : BVMaria vocatur ... ab Elisabeth fidelis et c-a.
Praec.
Christo
et abs. wierny (chrześcijanin); Christianae legis studiosus, fidelis
VAdAnt p. 173 (= 26, 10 K.) : ad hanc sancti vocem c-a mulier panis munera degustans, cum gratiarum actione regreditur in domum suam.
PommUrk III p. 55 (a. 1288) : omnibus Christo c-is ... salutem.
Ztschr. XXVII p. 355 (a. 1354) : Jhesus conditor astrorum, lux eterna c-orum.Cf. Th. IV 1152, 72 sqq.
N. per abundantiam de
fide :
KodWp II p. 616 (a. 1349) : si oppositum huius inveniretis ... fidem c-am de nobis denuo non adhibeatis.Ita passim saec. XIV—XV.
2.
szczery, otwarty; sincerus
KADŁUB. p. 200 : non c-a solum, set fidissima inter illos colloquia.
II.
in malam partem: łatwowierny, naiwny;
nimis facilis ad credendum (dicitur de homine vel eius auribus).
Syn.
simplex (
NIC. BŁ. Serm. I
p. 321
et saepius).
Constr.
ad I—II:
a.
abs.
b.
sq.
gen.
CIOŁ.
in
CodEp I 1, p. 50 : c-us ille tantae calliditatis.Cf. Th. IV 1152, 45 sqq. c. sq. dat.