- F.
- Th.
- S.
skończony, doskonały, pełny; perfectus, absolutus, plenus.
Syn. et iuxta posita
perfectus (
NIC. BŁ. Serm. I
p. 341
;
*CodEp III
p. 493,
a. 1501)
;, plenus (
DŁUG. Op.
p. 59
)
, praestans (
ADAM
p. 298
;
URSIN. fol. D Vb=
p. 120,10 W.
;).
Constr.
a.
sq.
in
c.
abl.
NIC. BŁ. Serm. I p. 26 : angeli ... in beatitudine c-i.
Ib. p. 33 : c-us in caritate perfecta.Cf. Th. IV 605, 5 sqq. b. sq. inter
ib. II p. 10 : si quis c-us fuerit inter filios hominum.