- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- B.
- BJ.
- A.
- Ha.
- N.
doradca; qui consilium alicui dat,
suasor.
Praec.
a.
członek rady królewskiej (lub książęcej), tzw. stołecznik, pełniący funkcję doradcy, konsyliarz; qui regi (vel duci) consilio adest, consilii regii particeps.
N. glossam Pol.
GLcerv p. 510 : c-ij, qui alteri praebent consilium «radni panowie, poradnicy».
Additur
regis (regni) sim. (
Lites I
p. 390, a. 1339
;
APozn I
p. 50,
a. 1433
et saepius), item ducatus (
AKapSąd III
p. 150, a. 1510)
, terrarum regni Poloniae (
ArPrawn VIII
p. 136, a. 1416)
, terrarum Prussiae (
AKapSąd III
p. 286, a. 1505
;
Tom. XV
p. 10,
a. 1533).
Additur
maior (
Tom. I
p. 60, a. 1510)
,
opp. minor (
ib.
et saepius), potior (
APozn I
p. 50, a. 1433)
, primarius (
DŁUG. LibBen I
p. 616
)
, supremus (
KodKKr II
p. 88, a. 1381
;
ArPrawn VIII
p. 136, a. 1416).
Ad rem
cf.
Bardach, Historia państwa i prawa I 445,446.
b.
iudiciorum
et abs. : asesor; assessor, qui cum iudice consulendi causa iudicio assidet
ArPrawn VIII p. 100 (a. 1407) : coram nobis et dominis c-ijs ... se ... de huiusmodi crimine expurgauit.
Tom. VI p. 32 (a. 1522) : assessor dicitur ab assidendo ... quia assidet alieno iudicio, cui assistit suis consiliis ... qui aliter vocatur c-us judiciorum.
N. constr. sq. gen. obi.
MARTIN. OP. Chr. p. 338 : cardinali tanquam huius facti c-o nasum ... amputari fecit.