Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CONFIRMATOR

Gramatyka
  • Formyconfirmator
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -oris
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajmęski
Znaczenia
  • I. qui cofirmat
  • II. iur. qui aliquid lege actum ratum habet

Pełne hasło

CONFIRMATOR, -oris m.
  • F.
  • Th.
  • Bl.
  • S.
  • Dc. (pl.),
  • B.
  • A.
  • H.
I. ten, kto coś potwierdza; qui cofirmat, v. gr. veritatis Dei (de Spiritu Sancto NIC. BŁ. Serm. I p. 423 ).
N. glossam Pol.
RFil XXIV p. 348 (saec. XV) : c-or «wspoinozicel, pothpiracz».
II. iur. ten kto zatwierdza (jakiś akt prawny); qui aliquid lege actum ratum habet
PommUrk III p. 362 (a. 1299) : nostrum sigillum presentibus litteris apponi iussimus una cum sigillis c-is et capituli supradicti.
SSrSil I p. 230 (a. 1482) : antequam c-i presentetur eleccio sua.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)