- Bl. (-do),
- A.
[forma III coniugationis
cf.
infra 32]
mieć związek z czymś (kimś), należeć, dotyczyć; coniunctum esse, pertinere, cadere (in aliquem)
StPPP II p. 670 (a. 1462) : dictas causas cum ... earum emergencijs et c-ntibus universis.
AGZ IX p. 104 (a. 1470) : sepefatos... consules ... tueri ... a qualibet persona, secundum quod ad quam personam prescripcio c-et.
Ib. XVI p. 275 (a. 1497) : debita ... que ad ipsius partem c-unt, hoc totum est obligatus ... solvere.
GŁOG. Porph. fol. b IVb : quae differunt specifice et vnum non c-et ad aliud.
N. glossam Pol.
RFil XXII p. 10 (a. 1466) : c-ent «zalessą».
Constr.
a.
sq.
ad
ut
b.
sq.
dat.
NIC. BŁ. Serm. III p. 79 : in verbis propositis et aliis c-ntibus (ed. condepentibus) angelicae salutationi Virgo Maria ... commendatur.
c.
sq.
super
c.
acc.
ZabDziej II p. 444 (a. 1497) : que omnia propinquitate ... c-ent super dictam Heduigim superstitem.
d.
sq.
adv.
loci
SSrSil XII p. 88 (a. 1457) : regni regimen ... cum omnibus inde c-ntibus.