Ogólne
Pełne hasło
Więcej

COMMINATIO

Gramatyka
  • Formycomminatio, comminacio, cominacio
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -onis
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajżeński
Znaczenia
  • actus comminandi, minae.
    • α.
    • β.

Pełne hasło

COMMINATIO s. COMMINACIO s. COMINACIO, -onis f.
  • F.
  • Th.
  • Bl.
  • S.
  • Dc.
grożenie, groźba, pogróżka; actus comminandi, minae.
N. glossam Pol.
KsgPrzem I p. 262 (a. 1439) : quod sibi faceret aliquam c-em alias «pogrosa».
Syn.
minae ( KodWp I p. 431, a. 1279) , terror (ib).
Iuxta posita
insidiae ( KodWp II p. 620, a. 1349) , machinamenta ( AKapSąd III p. 295, a. 1508) .
Praec. iur
. zagrożenie występku karą; poenae, quae legibus contra maleficos constitutae sunt
CodEp I 2, p. 26 (a. 1447) : per c-em excommunicationis.
AKapSąd III p. 91 (a. 1502) : facta c-e censurarum.
Explicatur
GLcerv p. 504 : c-es sunt minae per iudicium impositae «groźby».
Iuncturae
α. comminationem (saepius -es) facere (inversus? ali quem: ZabDziej II p. 147, a. 1484 ; CracImpr p. 22, a. 1492 ; AKapSąd III p. 113, a. 1506) , imponere alicui ( ib. p. 228, a. 1429) , inferre ( ib. I p. 560, a. 1497 ; ARect I p. 461, a. 1505) , proferre ( DŁUG. Hist. III p. 327 ).
β. comminationibus concutere ( ib. IV p. 419 ), tonare ( ib. p. 518 ).
Constr.
a. abs. b. c. gen. obi. c. c. gen. subi. d. sq. dat.
Ztschr. XVII p. 39 (a. 1371) : c-o peccatoribus de celo.
e. sq. in c. acc.
MPH II p. 804 (saec. XIII) : iniuriosa c-o in ecclesiam Dei.
Cf. Th. III 1886,54. f. sq. de :
StSyn IV p. 98 (a. 1420) : c-es de occidendis personis.
g. sq. super :
AKap Sąd III p. 18 (a. 1464) : c-es super contribucione fertonum.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)