- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
I.
propr.
1.
de rebus: być lub stawać się gorącym, rozgrzewać się, gorzeć; calidum esse vel fieri, ardere.
N. glossam Pol.
RFil XXIII p. 305 (a. 1444) : stupa c-ns ... «goraianczi knoth».
2.
de personis
a.
rozgrzewać się, odczuwać ciepło; calefieri, foveri
(opp. algere:
NIC. BŁ. Serm. I
p. 91
).
b.
gorączkować; febri laborare.
Cf. Th. III 148,2
sq.
N. in imagine
DŁUG. Hist. II p. 74 : patriam vulneribus ab hoste inflictis c-ntem.
II.
transl. płonąć, pałać (gniewem, zapałem itp.); commoveri,
v.
gr. furore (
HUSSOW.
p. 38, v. 789
), ira (
DŁUG. Hist. I
p. 359
)
, odio (
ib.
p. 431
), zelo (
MPH II
p. 116, Herbord),
aestu horroris (
AH XXIV
p. 187, saec. XV).
Item
ira calet (
DŁUG. Hist. II
p. 74
;
ib. III
p. 394,
;cf. Th. III 148,80
sq.
).