- Dc.
- B. (s.v.
- baiulivus),
- BJ. (s.
- v.
- ballivus),
- H.
- N. (s.v.
- baillivus)
urzędnik monarszy wyposażony we władzę sądową; regis
vel principis magistratus potestate
iudicandi praeditus
MARTIN. OP. Serm. fol. 234a : fugit ... Constantinopolim; acquirit cum muneribus gratiam imperatoris, fit b-us eius.
Id. Chr. p. 114 : cum ei (Tiberio Caesari sc. ) suaderetur, vt b-os mutaret.
*PommUrk III p. 155 (a. 1292) : possunt merces suas in terris nostris deponere, b-i licentia non petita.*Ib.
p. 211 (a. 1294) : debent ... insinuare b-o nostro, quas et quales res apportauerant.
*Ib. IV p. 1 (a. 1301) : b-is, scabinis, coeterisque rectoribus ac burgensibus ... b-us et scabini de Teneramunda salutem.
N.
glossam
Pol.
GLb p. 12 : b-us est officialis domini temporalis, «myesczky parobek».
N.
magnus :
DANT.
in
Tom. X p. 89 : dnus Ludovicus de Prato, magnus b-us (ed. balinus) Gandaviensis, qui est de privatis caesaris consiliariis.