- Dc.
- B.
- N.
I.
posiadający władzę;
auctoritate praeditus
NIC. BŁ. Serm. I p. 229 : ostensum est in praecedenti sermone Deum esse seminatorem et a-um et principalem.
II.
pochodzący od władzy, prawomocny; auctoritate legitima impositus, legitimus, iustus
JAC. PAR. Serm. fol. 66b : correctio peccatorum duplex est: primo a-a et est actus iustitiae ut in praelatis ... quibus gladius sive spiritualis sive saecularis commisuss est.
NIC. BŁ. Serm. I p. 262 : ex his patet institutio ieiunij satis a-a, vt quae a Deo praecepta.