Ogólne
Pełne hasło
Więcej

ASTITUTIO

Gramatyka
  • Formyastitutio, astitucio
  • Etymologia asto, astituo
  • Odmiana -onis
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajżeński
Znaczenia
  • I. iur.+ termini actus in iudicio comparendi (praec. adversario absente)
  • II. actus in iudicio non comparendi

Pełne hasło

ASTITUTIO s. ASTITUCIO, -onis f. (asto, astituo)
I. iur. t. t. termini et abs. stawienie się na rozprawę sądową (zwł. w nieobecności strony przeciwnej); actus in iudicio comparendi (praec. adversario absente)
KsgMaz 1 p. 40 (a. 1405) : a-o termini: nota, vidimus ... Newrzidum ... termino comparente feria secunda proxima ... contra et adversus tribunum Plonensem ... et contra dominam de Brodzino, et non fuerunt.
Ib. p. 119 (a. 1412) : a-o termini: vidimus Troyanum ... termino astare in et super Stanislaum ... qui citans Troyanumsolus non comparuit.
AGZ XIV p. 118 (a. 1443) : et iudex dedit ministerialem ad intromittendum iuxta ipsorum a-em alias «stanya» in bona praedicta.
Ib. XII p. 124 (a. 1444) : item dominus ... existens actor ... contra Dussotam ... sentenciavit primum in a-e termini alias «vstanu» termini.
Cf. ASTO III 1 ASTANTIA I 1 ASTATIO ASTITIO I ASTITITIO.
II. singulare: niestawienie się na rozprawę sądową; actus in iudicio non comparendi
AGZ XII p. 124 (a. 1444) : Martinus ... sentenciavit nobilem Zauissam in a-e termini alias «w nyeustanu roku».
Cf. G. Cnapius, Thesaurus Polonolatinograecus, Cracoviae 1621, s. v. ̔niestanie na rok̕
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)