- F.
- Th.
- Bl.
- Dc.
- B.
- BJ.
I.
przypisany, nowo zaciągnięty do spisu; in numerum
nuper ascriptus.
N.
α.
Aquila
de Erasmo Ciołek episcopo Plocensi in familiam nobilem aquilam insigne habentem
ascripto
CRIC. p. 155, v. 1 : demissa est Aquila a-a (cf. Tom. V p. 160).
β.
ius :
KodKKr I p. 148 (a. 1306) : civitatem in omnibus iuribus tam a-iis quam consuetudinariis et asscriptis acceptamus.
II.
A.
iur.
t. t.
1.
colonus, homo, rusticus, servus (Ecclesiae, glebae)
tzw. przypisaniec, człowiek przypisany do jakiejś posiadłości; colonus agro alicui colendo ascriptus atque attributus
KodMaz(K) p. 208 (a. 1222) : homines eius (sc. ecclesiae B. V. Mariae in Czerwińsk ) a-ij ubicunque constituti non debeant ab aliquo iudicarj, nisi ab abbate loci dicti (cf. KodPol I p. 26).
DokSul p. 316 (a. 1217) : cum rusticis a-iis, qui de servitute a-a liberari satagebant.
KodKKr I p. 122 (a. 1286) : omnes tam liberi (ed. iiberi), quam non liberi seu a-ij homines.
Opp.
liber
(
KodMp II
p. 106, a.
1256
et saepius). Additur
glebae :
Lites II p. 244 (a. 1289) : rusticum a-um glebe in Sitno domini Woycech.
KodKWil p. 424 (a. 1489) : villulam ... cum viginti hominibus glebe a-iis.
Item
abs. loco subst.
*KH III p. 54 (a. 1105) : muniuit villam Lantnik cum a-iis.
KodKKr I p. 10 (a. 1206) : villam cum decima eiusdem uille et a-ijs in eadem uilla ... manentibus.
Syn.
obnoxius (
PP VI
p. 100, a.
1329
:
obnoxii seu a-ii dictarum
villarum)
vel
servitium (
ArPrawn VII p. 77, a. 1566 : a singulis a-iis seu, vt vocantur, seruitiis singulos itidem grossos praeco accipiet).
N.
definitionem saec. XVI
ArPrawn VII p. 61 (a. 1566) : a-ii, vernaculi seu originarii, ex mancipiis nati serui.Cf. ASCRIPTICINIUS ASCRIPTIUS .
2.
servitus
obowiązki przypisańca; coloni fundo ascripti
conditio
DokSul
p. 316 (a.
1217)
cf.
sq.
ArHist IV p. 293 (a. 1244) : qui incolae villae nobis a-a pertinebant seruitute (cf. KodMaz(K) p. 536).Ad rem cf. St. Arnold, Z dziejów społecznych Polski średniowiecznej, Księga Pamiątkowa ku uczczeniu 25-letniej działalności M. Handelsmana, Warszawa 1929.
B.
eccl.
sacerdos
kapłan należący
do diecezji; dioecesi alicui ascriptus
ConcPol II p. 117 (a. 1528) : quomodo a-iis totius gregis nostre sacerdotibus ... consuleremus.