- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- BJ.
I.
wcześniejsze poznanie czegoś, przeczucie; praenotio, praesensio.
N.
glossas Pol.
RFil XXIV p. 341 (a. 1440) : a-em «przypochvaczenye».
Ib. p. 383 (a. 1472) : «pochwacenie» a-o.
II.
1.
zaskoczenie; actus
inopinato praeveniendi aliquem
DŁUG. Hist. II p. 95 : sed a-em celeritate etiam admixta facto optimam reor.
Ib. V p. 223 : Turcorum ... imperator ... non repellere, sed inferre bellum constituit ... a-em in qualibet re optimam ratus.
2.
per a-em
uprzedzając wypadki; anticipando
DŁUG. Hist. I p. 155 : abbas, expost in Strigoniensem archiepiscopum promotus (licet per a-em Strigoniensis archiepiscopus inscribatur in annalibus) Romam advenit.
III.
viae
pierwszeństwo w marszu;
prior locus, priores partes in
procedendo
DŁUG. Hist. IV p. 504 : cum in eo exercitu maior pars peditum esset, qui a-em necessario habere viae cogerentur.
IV.
wcześniejsze
zajście jakiegoś faktu; prior alicuius
rei eventus
*CodSil V p. 105 (a. 1340) : vestris ... parochialibus ... a-em festorum huiusmodi ... sollempniter indicatis.
COPERN. Rv. p. 157 : de aequinoctiorum solstitiorumque a-e.Cf. ANTICIPO II.