- F.
- Th.
- S.
- Dc.
- A.
I.
rozpoznanie, rozróżnienie; actus agnoscendi, ,
recognitio.
N.
iur.
causae: ARect 11
p. 79 (a. 1542) : indigentemque causam cerciore a-e et discussione.
N.
locut.
in a-em venire :
ZabDziej I V 0 p. 48 (a. 1551) : si eum vidisset, in a-em eius venisset.
Eodem sensu
a-em percipere :
*Theiner II p. 62 (a. 1449) : iniquitatis filii ...de quibus pre nimio eorum furore nullam a-em percipere potuit.
II.
poznanie; cognitio (praec. eccl. o poznaniu Boga,wiary chrześcijańskiej itp.; de cognitione Dei,fidei Christianae etc. cf. Th. /1352
,11sqq.
).
N.
locut.
(ex
Vlg.
Sa
p. 3
, 18)
dies a-is
dzień sądu ostatecznego;dies supremi iudicii
*MPH II p. 99 (a. 1159) : retribuat illi Dominus Iesus in die a-is omnia.
III.
uznanie, zgoda na coś; approbatio,
consensus
(cf.
Th.
ib. 34
sqq.
).
I.
iur.
AGZ XII p. 406 (a. 1472) : quam villam]Michael tenebit more obligatorio usque ad plenariam a-em [liberorum obligantis] alias «ku pospolnemv przysnanyu»; [cf. supra qui pueri stantes debent se aggnoscere alias «przysznacz» ad venditionem perpetuam patris ipsorum
. 2. sensu communi
CracArt I V p. 250 (a. 1482) : Joannes pecuniis prosequetur Gregorium iuxta acta et Gregorius eciam debebit ipsum labore contentare iuxta hominum a-em.
IV.
przyznanie się (do winy); confessio (culpae)
Tom. VII p. 405 (a. 1525) : coacta criminum a-o honori et fame eorum non sit unquam nocitura.