Ogólne
Pełne hasło
Więcej

ADMONITIO-1

Gramatyka
  • Formyadmonitio, admonicio, ammonicio, , amonicio
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -onis
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajżeński
Znaczenia
  • I. actus admonendi seu in memoriam revocandi.
    • α. + damni quod evenit e damno ab admonito accepto
    • β. + a-em eludere in ludibrium vertere, deridere
    • γ. + a-em ingerere admonere
    • a.
    • b. + ad aliquem
  • II. adhortatio.

Pełne hasło

ADMONITIO s. ADMONICIO s. AMMONICIO s. AMONICIO, -onis f.
  • F.
  • Th.
  • S.
  • Dc.
  • BJ.
  • A.
I. upominanie, napominanie, przypominanie; actus admonendi seu in memoriam revocandi.
N. locut.:
α. damni upomnienie wynikające ze szkody, jaką upomniany ponosi; quod evenit e damno ab admonito accepto
*StPPP V p. 209 (a. 1414) : diligentissimi rectores et piissimi consultores deputantur, qui damnorum a-bus vel bonorum ... privatione malos deterrendos coercendosque decernunt.
β. a-em eludere wyśmiać upomnienie; in ludibrium vertere, deridere
AKap p. 86 (a. 1548) : episcopi, cuius mandatum et a-em elusit.
γ. a-em ingerere upominać kogoś; admonere
DŁUG. Hist. I p. 509 : verbali a-e crebrius ingesta.
Constr. :
a. alicuius rei.
b. ad aliquem
CRIC. p. 181 (inscriptio): viri cuiusdam dum vixit clarissimi ad summates ... a-o.
II. zachęta; adhortatio.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)