- S.
- Dc.
I.
to, co dane w pojęciu ogólnym; id, quod notione rei a
corpore seiunctae exprimitur
(opp.
concretum
GŁOG. Hisp. fol. 2b : concretum habet appellationem ab a-o, ut albus ab albedine.
Id. Anim. fol. 22a : quid ... et quiditas sunt idem secundum rem et differunt solum ratione, sicut concretum et a-um.
Id. Anal. fol. 118b : a-a significant formam secundum se et absolute.
Id. Porph. fol. f IIIa: logici dicunt ... quod in predicamento substantiae ponuntur a-a vt humanitas, animalitas, asineitas.
AEG. Th. fol. C 4b : essentia est a-um, esse vero concretum.
N.
locut.
in abstracto
w ujęciu oderwanym, ogólnym, pojęciowym; sensu
notionis sola mente percipiendae
GŁOG. Hisp. fol. 13b : singnificatum in a-o ut simitas, aquileitas.
Id. ExLog fol. 93b : quale et quantum ... in a-o ... non habent unitatem.Ita saepius.
II.
termin oznaczający pojęcie oderwane; nomen, quo
notio rei sola mente percipiendae
significatur
GŁOG. Porph. fol. a VIIa : hoc nomen ‛vniversale’ est nomen concretum: eius autem a-um est vniversalitas.
Ib. fol. 1 IIIb : a-um ... substantiale ... est predicatum substantiale ... vt humanitas significat humanitatem excludendo singularia.