[EXAEDIFICATUS]
s.
EXEDIFICATUS,
-a, -um
- F.
I.
zabudowany, pokryty budowlami; aedificiis completus, obsitus
Tom. III p. 328 (a. 1515) : ut merito gloriari valeat e-tum se regnum possidere.
II.
wykończony (o budowli); ad finem perductus, absolutus (de aedificio)
KH XLIX p. 350 (a. 1575) : vidi collegium pulcherrimum non tamen adhuc e-tum fratrum Soc. Jesu.