Ogólne
Pełne hasło
Więcej

ENUNTIATIVUS

Gramatyka
  • Formyenuntiativus, enunciativus
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -a, -um
  • Część mowyprzymiotnik
Znaczenia
  • I. enuntiandi (praec. verum aut falsum)vi praeditus (de oratione, verbis sim.)
  • II. qui enuntiatur

Pełne hasło

ENUNTIATIVUS s. ENUNCIATIVUS, -a, -um
  • [
  • NR
  • ST R
  • ON Y:1126]
  • F.
  • Th.
  • Bl.
  • S.
  • L.
phil. t. t.
I. (sensu act. ) orzekający, wypowiadający,zawierający twierdzenie (prawdziwe lub fałszywe); enuntiandi (praec. verum aut falsum)vi praeditus (de oratione, verbis sim.).
Constr. abs. vel sq. gen.
veri et falsi ( WROCŁ. Dial. fol. L IIb), item demonstrationis ( BYSTRZ. AnalPost fol. f IIIa : principium complexum demonstrationis e-um ... significat verum).
Iuxta positum
narrativus ( WŁODK. Tract. p. 286 ).
II. (sensu pass. ) orzekany, istniejący jako wypowiedź; qui enuntiatur
BYSTRZ. AnalPost fol. f IIIa : diffinitionem non significare esse vel non esse, debet intelligi de esse e-o et non de esse quidditativo.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)