- F.
- Th.
- S.
(primo sententiae loco ponitur, rarius secundo)
I.
(vi affirmativa) rzeczywiście, istotnie, zaiste;
sane, certe, vero (saec. XV—XVI).
II.
(vi causali et explicativa) tyle co: (al)bowiem; fere i. q. nam, enim
KADŁUB. p. 160 : enim vero tam crassa ... ingnorancia in virum tam probate circumspectionis cadere quomodo potuit?
WAPOW. Chr. p. 205 : inter imperatorem et ... regem novae subortae sint simultates; enimvero ... caesaris potentia aliis ... principibus formidolosa erat.