Ogólne
Pełne hasło
Więcej

ELOQUIUM

Gramatyka
  • Formyeloquium, elloquium, eloguium,
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -ii
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajnijaki
Znaczenia
  • I.
    • A. act.
      • 1.
      • 2. elocutio, dictio, stilus,sermo,genus dicendi (tam auctoris quam operis)
    • B. pass.
      • 1. dictum (-a),verbum, dictio,sententia, enuntiatum. Occ. końcowy wniosek, konkluzja; conclusio
        • a. eccl.
          • α. (collective usurpatur) verba (praecepta) Dei, Divini Spiritus effata.
          • β. fere i. q. Scriptura Sacra.
        • b. + litterarum i. q. litterae publicae, scriptum publicum, testimonium perscriptum
        • c. + iuris et aequitatis praeceptum, iussum. monitum, id quod quis (quid) dictat
        • d. + falsum commentum,mendacium, calumnia, dolus
      • 2. allocutio, oratio (saec. XV).
  • II. lingua, sermo (alicuius populi)

Pełne hasło

ELOQUIUM s. ELLOQUIUM s. ELOGUIUM, -ii n.
  • F.
  • Th.
I.
A. act.
1. de facultate loquendi: wymowa, umiejętność przemawiania, dar wymowy: facundia, eloquentia.
N. per abundantiam
dictionis eloquium ( Sandivogius de Czechel,a. 1466 ap. DŁUG. Op. p. 173 : resplendere ... dictionis e-o ), eloquio facundus et sermone ( *CodEp I 2, p. 241, a. 1461). Cf. Th. V 2,413,40 sqq.
2. de ratione loquendi: sposób, rodzaj wysłowienia, styl, język (autora lub dzieła); elocutio, dictio, stilus,sermo,genus dicendi (tam auctoris quam operis). Saec. XV—XVI.
B. pass. de eo, quod loquendo (aut scribendo) editur, profertur
1. in universum: powiedzenie, słowo (-a), wypowiedź (także pisemna), zdanie; dictum (-a),verbum, dictio,sententia, enuntiatum. Occ. końcowy wniosek, konkluzja; conclusio
RFil XXII p. 25 (a. 1512) : e-iis (glossa argumentis) «domowamy zamkly rzecz» concluserunt.
Cf. Słownik Staropolski s. v. domowa.
N. constr. sq.
ut:
CodEp II p. 99 (a. 1418) : qua de re ... censui ... exarare leticiam hoc solo ... contentuse-o, ut ... vos unicum ... summum antistitem ...profiteri obligor.
Praec.
a. eccl. (e Gr. λόγιον ad verbum translatum) divinum, Domini, sacrum
α. sg. sensu latiore: słowo Boże, nauka ewangelii; (collective usurpatur) verba (praecepta) Dei, Divini Spiritus effata.
β. (plerumque) pl. sensu strictiore: Pismo św. ; fere i. q. Scriptura Sacra.
b. litterarum pisemny dowód, dokument; i. q. litterae publicae, scriptum publicum, testimonium perscriptum
PommUrk III p. 43 (a. 1288) : ea, que inter mortales ordinantur, iuste scriptis annotantur, vt... rei ueritatem ... litterarum e-a protestenturi
Ib. V p. 337 (a. 1317) : que inter mortales ordinari contigerit, iuste scriptis affirmantur, quia rei veritatem expressam litterarum e-a protestantur.
c. iuris et aequitatis przepis, nakaz, wymoga, to co ktoś (coś) dyktuje; praeceptum, iussum. monitum, id quod quis (quid) dictat
KodUJ III p. 151 (a. 1490) : optat praemia quisque labor ... iuris ... et aequitatis dictante e-o.
Item
sacri canonis :
KodKKr I p. 200 (a. 1335) : sacri canonis testante e- o.
Occ. prośby, namowa; preces, exhortatio
*KodLit p. 293 (a. 1422) : celsitudini uestre laudes ... persoluere studebamus... prompti ... excusare e-a opportunitate percepta.
d. in malam partem falsum et abs. : kłamstwo, oszczerstwo, podstęp; commentum,mendacium, calumnia, dolus
CodVit p. 200 (a. 1409) : multa de nobis convicia falso e-o conponentes.
ModlWW p. 12 : distrue consilium illorum inimicorum et e-um et invidiam atque dolum, quo contra me insiliunt.
2. cum respectu alterius personae, ad quam verbum dirigitur: tyle co: mowa, przemówienie; allocutio, oratio (saec. XV).
II. język (jakiegoś narodu); lingua, sermo (alicuius populi).
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)