- F.
- Th.
I.
dwukrotnie większy, podwojony, podwójny;
altero tanto maior, bis tantus, duplus.
Praec.
census (
PreussUB I 2 ,
p. 42, a. 1258)
, fructus (
PommUrk 11
p. 7, a. 1254)
, poena (i. multa
CorpJP II I
p. 600, a. 1520)
sim. Item abs. loco subst.
duplatum,,
-i
n.
podwójna suma; duplex summa pecuniae
KodPol II p. 610 (a. 1258) : si dicta pecunia in quolibet termino non fuerit persoluta ... eo ipso per se vel per suos successores permittatur d-um.Cf. DUPLATUS I 1 DUPLEX DUPLUS I 1.
II.
złożony z dwóch części, podwójny, dwoisty; qui duabus partibus constat, geminus, bipartitus
a.
ianua
drzwi dwuskrzydłowe; fores (
GŁOG. Alex. I fol. O VIIa
), cf. DUPLATUS I 2 c.
b.
pallium
płaszcz podszyty (suknem); (panno laneo) subsutum(
KsgRachKr
p. 99, a. 1329),
cf.
DUPLATUS I 2 b
DUPLUS I 2.
N.
podwójnej grubości; duplicis crassitudinis
α.
aurum
i. e. aurea fila
Tom. IV p. 322 (a. 1518) : vestis ... d-o auro rizato altembasso in veluto virido.
β.
scyphus :
CracArt II p. 336 (a. 1537) : d-um argenteum cyphum.
III.
dwojaki, dwóch rodzajów; duplicis generis
WROCŁ. Epit. fol. r IIa : d-a intentione, videlicet placere Deo et simul cum hoc recipere pecuniam.
CorpJP III p. 547 (a. 1519) : imprimis fertones duplices (i. binos ), unos ex mansis ... alteros vero ... solvendos de censu dominorum ex eisdem agris kmethonalibus solvi consueto, ita ut d-i fertones ex quolibet manso ... agri solvantur.Cf. DUPLUS I 3.
IV.
dwukrotny; iteratus
ARect II p. 33 (a. 1538) : ob inobedienciam perpetratam et d-am.