- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- L.
- N.
I.
dobroć, łaskawość, łaska (zwł. Boża); benevolentia, clementia, gratia (praec. Dei).
Additur
α.
gen.
,
v.
gr. Altissimi sim.,
Aeterni pastoris (
DyplMog
p. 81, a. 1266
;
PrzMog
p. 38
;
DŁUG. Hist. I
p. 287
)
;, divinae bonitatis (
ib.
p. 123
), item
c.
gen.
explic. occursus (
KADŁUB.
p. 61
).
β.
adi. ineffabilis (
KodUJ I
p. 35,
a. 1401)
, naturalis (
KodMp IV
p. 505, a. 1450)
, sancta (
DŁUG. Op.
p. 278
)
, regalis sim. (
KodMp I
p. 124, a. 1410
et saepius).
II.
godność, dostojeństwo;
dignitas.
Praec. loco appellationis honorificae: dostojność (tytuł honorowy).