- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- A.
- N.
[3.
pl.
ind.
plp.
act.
diffugierant :
DŁUG. Band.
p. 259
:
in Mariemburk diffugierant.]
I.
intrans.
1.
propr. rozpierzchnąć się, zbiec, uciec; in diversas partes fugere, aufugere.
N. glossam Pol.
RFil XVI p. 347 (a. 1428) : d-at «nyechay lyeczy».
Constr.
a . sq.
ab :
DŁUG. Hist. I p. 96 : virtutem divinam universi agnoscentes ab eo Pompilio d-unt.b. sq. ad. c. sq. ex. d. sq. in c. acc. e. sq. per. f. sq. trans :
DŁUG. Op. p. 320 : mulier ... cepit trans flumen ... d-re.
2.
transl. znikać;
evanescere.
II.
trans. uciekać przed
czymś,
unikać czegoś;
effugere, evitare aliquid.