- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- L.
- N.
I.
propr. porzucić, opuścić, pozostawić (kogoś lub coś), zwl. pozostawiać niezamieszkałym, nieuprawnym, pustym; relinquere, derelinquere (aliquem vel aliquid), praec. vacuum, incultum, inhabitabilem relinquere.
Constr.
a. abs. b. sq.
abl. c. sq.
in c.
abl.
Occ.
α. aliquem opuszczać, niedostawać, brakować komuś; deficere, desiderari, deesse (saec.XV).
β. aliquid pustoszyć; devastare, populari
ArHist VIII p. 352 (a. 1499) : in mille equitibus totas terras istas d-ent et devastabunt.
II.
transl.
1.
zaniedbać, zaniechać, zarzucić; neglegere, abicere,
amittere.
Occ.
α.
fere i. q. kończyć; finem imponere
MARC. p. 56, v. 153 : ne turbet iuuenes, tales modo d-o leges, non velud ignorans, sed breuitatis amans.β. nie dotrzymać; non servare
KH II p. 202 (a. 1490) : dux ... Kyerstuth non d-ns verbum fratris sui Olgerdi ... constituit eqs.
Tom. V p. 321 (a. 1520) : ad diem eis deputatum se non statuerunt astrictamque fdem et honorem impudenter d-erunt et flagitiose abjecerunt.γ. (sq. inf. ) kończyć coś robić; i. q. desinere ( cf. Th. V 1, 683, 69—72).
2.
opuszczać, pomijać;
praetermittere, omittere (saec. XIV—XV).
III.
singulare: intrans. ab aliquo odejść, odstąpić;
desciscere (saec. XV ex. );
cf. Th. V 1, 683, 67.