Ogólne
Pełne hasło
Więcej

DERIVATIVUS

Gramatyka
  • Formyderivativus, derivativum
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -a, -um -i
  • Część mowyprzymiotnikrzeczownik
  • Rodzajnijaki
Znaczenia
  • gram.+ primitivus,) qui ab altero derivatur (de partibus orationis,

Pełne hasło

DERIVATIVUS, -a, -um
  • Th. (rec.),
  • B.
  • L.
gram. t. t. pochodny,wywodzący się z czegoś; qui ab altero derivatur (de partibus orationis, opp. primitivus,)
GŁOG. Don. fol. K IVa : pronomen siue primitiuum siue positum actualiter in demonstratione et relatione semper est finite qualitatis; exemplum de pritnitiuo 'ego curro’, de d-o 'meus asinus currit’.
GIEŁCZ. fol. A 5b : d-a ... pronomina ... semper supponunt.
Item
species :
GŁOG. Alex. I fol. J IIIa : septem sunt pronomina d-ae spetiei, quia deriuantur a tribus primis pronominibus. [
Abs. loco
subst. ]
derivativum,, -i n. wyraz pochodny; vox derivata
GŁOG. Alex. I fol. B Ιb : simplicia et primitiua variantur, et inde composita et d-a formantur.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)