- F.
- Th.
- Bl.
- S.
I.
propr. toczyć walkę, walczyć (do końca); (ad finem) pugnare.
Constr.
a.
sq.
cum.
b.
sq.
pro.
II.
transl.
(sq.
enunt.
fin. ) walczyć o coś, uparcie żądać; contendere, efflagitare
DANT.
in
Tom. VIII p. 350 (a. 1526) : iterum fuisse non parvam ea in re disputationem, et maxime viceregem d-sse, ne Ludovicus Poczotus susciperetur.