- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- L.
I.
1.
wskazująco, na sposób wskazujący; per modum indicandi, designandi
GIEŁCZ. fol. E 4a : relatiua identitatis substantie non reciproca capiuntur ... d-e vt quando demonstrant, vt quando in principio propositionis ponuntur, vt 'ille homo qui dicitur currens’ lij 'ille’. Cf. BYSTRZ. Intr. fol. 1 IVb; GŁOG. Hisp. p. 47bet DEMONSTRATIO I 1.
2.
w przedstawieniu, w wykładzie; in expositione, explicatione
VITELO Persp. p. 129 : volentes enim omne ens uisibile... d-e concludere ... librum hunc per se stantem effecimus.Cf. DEMONSTRATIO II 1.
II.
log.
t. t. dowodnie, przy pomocy dowodu (-ów); per argumenta atque rationes
NIC. BŁ. Serm. I p. 392 : arguit autem Spiritus Sanctus veraciter et d-e, sed mundus … fallaciter et sophistice seu seductiue.
JAC. PAR. I p. 132 : determinate et d-e non audeo aliquid diffinire, cum diversi diversa sentiunt.
Id. Tract. fol. A IIb : ex primis principijs d-e deducamus.
GŁOG. Porph. fol. b Vb : questiones possunt terminari vel certificari ... d-e et hoc per medium necessarium ... topice vel dialectice et hoc fit per medium probabile ... persuasiue et hoc fit per medium coniecturabile.Occ. post adi. usurpatur, v. gr.
MatFil II p. 27 (priore parte saec. XV) : scibile d-e est duplex (cf. ib. p. 33). BYSTRZ. AnalPost fol. 1Ia : questio ... terminabilis d-e et directe (id. Log. fol. d IIIa: analetice id est recolutorie et d-e a priori).