- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- B.
- BJ.
- A.
- N.
I.
1.
propr. czub, grzebień (u ptaków); iuba (avium).
2.
meton. kita, pióropusz lub grzebień na hełmie; apex galeae, plerumque pennis ornatus.
Additur aurea (
DŁUG. Hist. IV
p. 273
).
N. glossas Pol.
GLb p. 26 : c-a dr illud, quod eminet supra galeam et super capita quarundam avium ut galli, pavonis, «czvb» vel «grzebyen».
3.
transl.
pycha, duma; superbia, fastus
Tom. III p. 271 (a. 1514) : cum Almani propter Cruciferos hosti nostro se confederantes c-as erigant.
Ib. IV p. 190 (a. 1517) : habemus spem ... in ... Deo, quod vestra illustritas cum ... exercitu sibi commisso deponet c-as et fastum tumido et injusto hosti.
Ib. XIII p. 296 (a. 1531) : Valachus etsi prostratus est in copiis multis, dolore tamen commotus, ferre non potest, quin adhuc c-as erigat et intumescat.Ita saepius.
II.
nat.
crista galli
mlecz kolczasty; Sonchus asper All.
GLr I
p. 344
.
III.
górna część instrumentu astronomicznego zwanego torquetum; instrumenti astronomici, quod torquetum appellatur (cf.
s.
v. ), pars superior
FRANCO p. 372 : in pinnulis allidade circuli magni, qui c-a dicitur (cf. ib. infra et 374).