- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- A.
I.
propr.
cielesny, związany z ciałem, posiadający ciało, materialny; corporalis, qui ad corpus pertinet, corpore praeditus est.
Opp.
inentalis :
KodKKr II p. 302 (a. 1405) : leuauimus idcirco geminos oculos nostros, tam c-os quam mentales, in circuitu cernentes, quod regno nostro decoris procurandum expediat.
Praec. phil. t. t., v. gr. de
causa (
GOST. Th. fol. e VIa)
, dimensione (
ib. fol. f IIb)
, ente (
ib. fol. d Ib)
, substantia (
GŁOG. Anal.
fol. 20b
et passim), virtute (
GOST. Th. fol. c VII Ib)
.
Opp.
incorporeus :
GŁOG. Hisp. fol. 127b : descensus diuisiuus est processus ... a substantia per c-um et incorporeum ... vsque ad hominem.
Distinguitur a
corporali:
id. Porph. fol. dd IIa : est ... c-um differentia diuisiua huius generis substantia cum differentia opposita, scylicet incorporeum; et ergo homo est c-us ... id est substantia composita ex materia et forma, sed corporale est de genere quantitatis et sic vniuersalia, que sunt species rerum materialium, sunt c-a ... sed non sunt corporales (sic ).
II.
własny; proprius
DŁUG. LibBen III p. 449 : Hyacintus alias Jaczko ... ordinem et habitum Fratrum Praedicatorum de manibus beati Dominici c-is Romae susceperat.Cf. CORPORALIS II 1..