- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- Dc.
- B.
- N.
[nom.
pl.
generis
m.
cf.
infra 1269,2.]
I.
1.
abstr.
a.
zejście się, spotkanie (zwł. potajemne); coetus, conventus (praec. clandestinus).
Syn. et iuxta posita
congregatio (
MARTIN. Op. Marg. fol. c 6a)
, congressus (
AKap
p. 153, a. 1557)
, coniuratio (
ArPrawn I
p. 467, a. 1561)
, conspiratio (
ArHist X
p. 204, a. 1550)
, conventio (
CodVit
p. 654, a. 1424)
.
N. constr. sq.
cum :
Tom. VI p. 248 (a. 1523) : de c-o Leonis cum suis.
b.
particulare (minus)
sejmik ziemski; nobilium terrae alicuius conventus
WAPOW. Chr. p. 244 : maioris conventus decreta per minora c-a retractari debebant.
Tom. II p. 4 (a. 1512) : utrum instituendus est generalis conventus ... an videatur consultum, ut praemittantur c-i particulares.
2.
concr.
a.
zrzeszenie; societas
StPPP III p. 37 (a. 1532) : fraternitates et c-a mercatorum, artificum et mechanicorum hoc statutum ... inficere ... consueverunt.
b.
grupa (ludzi), gromada; turba, coetus
PEREGR. fol. C IVa : in quibus herbis et floribus hominum c-a videbantur.
II.
meton. miejsce zebrań, schadzek; locus, quo homines
conveniunt.