- F.
- Th.
- S.
- Dc. (-or),
- A.
I.
propr.
1.
zmącić, zakłócić, naruszyć;
perturbare, confundere, v.
gr.
memoriam (syn.
destruere:
PommUrk II
p. 204, a. 1268)
, rem (familiarem
StSyn III
p. 52, a. 1320)
, vitam (
PAUL. CR.
p. 20, v. 177
).
2.
milit.
ordinem, acies
pomieszać, wprawić w popłoch, rozpędzić;
turbare, profligare, dissipare.
Syn.
transverberare, dirimere (
DŁUG. Hist. IV
p. 673
).
II.
transl.
1.
przestraszyć, zatrwożyć, wprawić w zakłopotanie;
perterrere, metu afficere, animo permovere.
Praec.
pass. bać się, niepokoić, kłopotać; metu affici, sollicitum esse, animo angi.
Constr.
a.
sq.
ad :
DŁUG. Op. p. 230 : ad virorum aspectum ... Cunegundis c-ta est.b. sq. de:
*CodSil(M) I p. 81 (a. 1152) : qui de iniuria et gravamine vestro non parum c-tus.Ita saepius. c. sq. in c. abl.
MPH IV p. 229 (saec. XIII) : perterriti ac c-ti in eo, quod acciderat ipsis.d. sq. quod :
CodVit p. 424 (a. 1418) : c-amur vehementer, quod ... successus vestros cessavit ... nobis intimare.
2.
niepokoić, zakłócać czyjś spokój; sollicitare
StPPP VIII p. 214 (a. 1387) : kmethones suos c-uit, equos recipiendo in via.
Ib. p. 329 (a. 1389) : habent in eadem quarta parte hereditatis sedere et idem Pribco non habet ipsos c-re.
KodKKr II p. 325 (a. 1408) : predictum inquisitorem in aliquo... temerarie c-re.