- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- BJ.
- N.
I.
propr.
1.
(de rebus) zdobywanie czegoś, gromadzenie, obejmowanie w posiadanie;
actus aliquid sibi comparandi, colligendi, acquirendi (v.
gr.
pecuniae, necessitatum
sim.
; item
bonorum :
MPH IV
p. 61, saec. XIV).
Praec.
milit. t.t. opanowanie, zajęcie; occupatio
CodEp I 2, p. 37 (a. 1448) : c-o castri.
DŁUG. Hist. I p. 178 : triumphali Pragae c-e audita.Ita saepius.
N. constr. sq.
de :
DŁUG. Hist. V p. 650 : plures victorias de hostibus et de eorum arcibus c-es referebat.
2.
(de hominibus) pozyskanie; conciliatio
KomKadł p. 475 : super amicorum sibi per affinitatem c-e.
II.
singulare: narada; consilium, deliberatio
MPH II p. 36 (Ebbo) : sacerdotes et seniores plebis multam inter se c-em habentes.