iur.
t. t. poręczyć za kogoś (razem z kimś innym); (una cum altero vel aliis) fideiubere
AGZ XI p. 67 (a. 1431) : Smoliczky fideiubuit pro pace et tranquillitate pro ... Iohanne ... et Miculecz c-uit pro Iohanne.
Ib. XVII p. 494 (a. 1503) : in termino tibi assignato et ad audiendum sententiam contra te ferri diffinitivam et ad c-ndum penam exinde secutam.