Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CONCOMITANTIA

Gramatyka
  • Formyconcomitantia, concomitancia, , concommitancia
  • Etymologia concomitor
  • Odmiana -ae
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajżeński
Znaczenia
  • phil. comitatus, actus simul existendi, societas

Pełne hasło

CONCOMITANTIA s. CONCOMITANCIA s. CONCOMMITANCIA, -ae f. (concomitor)
  • S.
  • Dc.
  • B.
  • BJ.
phil. t. t. współtowarzyszenie, współwystępowanie, współobecność, współistnienie; comitatus, actus simul existendi, societas
StPPP IV p. 65 (a. 1423) : sub utraque specie Sacramenti est Christus totus, quia ubi corpus, ibi c-a sanguinis (cf. ConcPol IV p. 132, a. 1434 et NIC. BŁ. Serm. II p. 60).
STOB. Aret. fol. i Ia : rectitudo intellectus in considerando non necessario habet pro c-a volicionem rectam.
Syn.
sequela ( GŁOG. Hisp. fol. 110a ) .
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)