- F.
- Th.
- Bl.
- S.
- A.
- N.
I.
propr.
1.
kłuć, dźgać; instrumento acuto pungere, stimulare.
Occurrit solummodo in glossis
Pol.
RFil XXIII p. 313 (a. 1444) : «śćkać, śćkany» c-tus.
Ib. p. 269 (a. 1469) : c-tus «sczykany».
II.
transl.
(praec. part. perf. loco subst. et adi. )
1.
pass. być skruszonym, żałować za grzechy; poenitentiam agere, dolore pro peccatis affligi.
N. act.
BRUNO Qfr p. 422 : c-xit Dominus cor eius, ut ... ad ... monasterium confugeret.
N.
glossas
Pol.
RFil XXIV p. 351 (a. 1434) : c-or «zalvya».
Ib. p. 379 (a. 1471) : c-imini «scruschenye myeycze».
Constr.
a. abs.
b. sq.
abl.
,
v.
gr. corde (ita saepe,
cf.
Vlg.
Act. 2,37, item Th. III 2174,70 sqq.), Divina inspiratione sim. (
MPH II
p. 131, Herbord
;
; cf. Th. III 2174,1).
Inde
2.
wzruszyć się, być poruszonym, wstrząśniętym; animo commoveri, tangi, flecti.
Explicatur a
GŁOG. Alex. I fol. 102a : c-re id est simul commouere vel peccatorum praeteritorum reminisci.
Constr.
a.
sq.
abl.
,
v.
gr.
admonitione (
DŁUG. Hist. I
p. 307
)
, compassione et caritate (
KodWp V
p. 237, a. 1414)
, paupertate miserabili (
ib. I
p. 187, a. 1240)
, zelo professionis Christianitatis (
ArPrawn I
p. 22, a. 1460)
.
b.
sq.
quod :
Tom. III p. 59 (a. 1514) : conscientia c-itur, quod ... eisdem bonis velut pignoraticiis utatur.c. sq. adv. , medullitus ( KodWp I p. 187, a. 1240) . d. refl.
NIC. BŁ. Serm. I p. 280 : quo audito statim se lachrymis c-xerunt.