- F.
- Th. (rec.),
- Bl.
- S.
I.
math.
t.t.
1.
współmierny, dający się mierzyć tą samą miarą co inny; qui eadem mensura qua alter mensurari potest
GŁOG. Anal. fol. 26a : quod dyameter sit c-is coste ... est contra principia geometrie.
N. de motu:
współmiernie zmienny; qui secundum alterius mutationes mutatur
COPERN. Rv p. 415 : librationem ... simplicem et motui commutationis c-em, sub quo augetur et minuitur certo intervallo.
Ib. p. 416 : motus accessus et recessus ... motui commutationis c-is existit.
2.
wymierny, dający się mierzyć pewną miarą; cuius mensura quaedam certa constitui potest
COPERN. Rv p. 237 : annum ... solarem esse ... c-em ipsis mensibus.
Ib. p. 434 : qui motus instantaneus non est, sed tempore suapte natura c-is.
II.
phil. współadekwatny, wzajemnie odpowiedni; invicem adaequatus, vel accommodatus
WŁODK. p. 308 : ad hoc, quod aliquis habeat ius in beneficio, necessario primo duo ... c-ia requiruntur per modum materiae bene disposite, secundo quaedam actualitas per modum formae, qua est talis facta commensuratio extremorum scilicet beneficii ad beneficiatum.
III.
równy, jednakiej miary; aequalis, par
DŁUG. Op. p. 165 : visitaturum ... sepulcrum s. Stanislai ... cum cereo sibi c-i se repromittit.Cf. COMMENSURO I 2.