Ogólne
Pełne hasło
Więcej

CASTELLANUS-2

Gramatyka
  • Formycastellanus, castallanus, castilanus
  • Etymologiałacina starożytna
  • Odmiana -i
  • Część mowyrzeczownik
  • Rodzajmęski
Znaczenia
  • I. castelli incola vel miles.
  • II.
    • 1.
      • a. magistratus ducis, castellaniae (cf. s. v. I 1) praepositus, deinde dignitate terrestri, quae vocabatur, fungens
      • b. + canonicorum magistratus nomine capituli in castellania eius iudicia exercens
    • 3. + supremus iudex in superiore iudicio iuris Teutonici quod vocabatur
    • 4. castello praefectus

Pełne hasło

CASTELLANUS s. CASTALLANUS s. CASTILANUS, -i m.
  • F.
  • Th.
  • Bl.
  • S.
  • Dc.
  • B.
  • BJ.
  • A.
  • H.
  • Ha.
  • N.
I. mieszkaniec lub żołnierz grodu; castelli incola vel miles.
II.
1.
a. urzędnik książęcy przełożony nad kasztelanią, z czasem dostojnik ziemski; magistratus ducis, castellaniae (cf. s. v. I 1) praepositus, deinde dignitate terrestri, quae vocabatur, fungens
PommUrk I p. 24 (a. 1159) : coram c-o predicti castri.
KodKKr I p. 12 (a. 1212) : comes Gouoricius, c-us Cracouie.
ArHist IV p. 288 (a. 1215) : vt ... per palatinos seu c-os ... non ... iudicentur.
AKapSąd III p. 148 (a. 1510) : Thome... c-i terre Plocensis.
N. glossam Pol.
GLb p. 18 : c-us «czesnyk, grododzyerscza».
Syn.
comes ( Lites I p. 337, a. 1339). Distinguuntur primores ( JusPol p. 363, a. 1501) ; item primarii ( CorpJP III p. 106, a. 1510 et saepius).
Opp.
minores ( ib. et saepius). Ad rem cf. Kutrzeba S. , Historia ustroju Polski I. Kraków 1931, p. 102 sq. , 107,109; Wojciechowski Z. Państwo polskie w wiekach średnich, Poznań 1948, p. 72 et 103.
b. canonicorum urzędnik z ramienia kapituły sprawujący jurysdykcję w należącej do niej kasztelanii; magistratus nomine capituli in castellania eius iudicia exercens
UrkOel s p. 81 (a. 1249) : si homo ecclesie hominem ecclesie occiderit, totam capitis solucionem c-us canonicorum recipiet, sicut eciam c-us ducis totum recipiet, si forte homines ducis ... ad invicem se occiderint.
3. supremus sędzia w sądzie wyższym prawa niemieckiego; iudex in superiore iudicio iuris Teutonici quod vocabatur
GLlw p. 233 : burgrabus vel supremus c-us «naywyższy sędzia grodzki prawa wysokiego».
Cf. supra I 1172,50 sq.
4. apud exteras nationes: zwierzchnik grodu, burgrabia; castello praefectus
*CodVit p. 870 (a. 1429) : littere ... misse domino ... burgrabio sive c-o in Karllsteyn.
Tom. VII p. 297
( a. 1525) : relaxatam jam sibi fore omnium bonorum possessionem preter castellum Barense (ed. -em), quod ipse c-us declaravit se dimittere non debere.
Constr. ad
1—4:
a. sq. gen. , cf. supra 225,30 sqq. et saepius.
b. sq. de:
KodWp II p. 139 (a. 1298) : Svenz c-o de Stolp ... Adam c-o de Sveicz.
Ita saepius.
c. sq. in c. abl. cf. supra 2.
d. sq. adi. a nomine loci formato
KodMp I p. 68 (a. 1262) : Symone c-o Gnezdnensi.
Ita saepissime.
Tło: rękopis Rps 3007 III (XV wiek), Źródło: polona.pl
ISSN 2300-5742, 2 / 2014 (1 VI 2014 r.)